15 maja, mimo zimna i niekorzystnej prognozy pogody jedenaście osób wyruszyło z Racotu na pierwszą wycieczkę pałacową PTS-u w roku 2016.

Pierwszym miejscem zaplanowanym do zwiedzania na naszej trasie była mała wieś Cichowo. Główną atrakcją wsi jest Folwark Soplicowo a od 2007 roku kolejka parkowa, kursująca na torze o najwęższym w Polsce rozstawie szyn - 240 mm.	Pasażerowie siedzą na niewielkich wagonikach, maszynista zaś prowadzi maleńką lokomotywę, siedząc okrakiem na doczepionej platformie. Trasa przejazdu jest krótka, ale rozwiązanie techniczne budzi wielkie zainteresowanie, szczególnie wśród najmłodszych.

Za sprawą mieszkającego w Cichowie pana Marka Pinkowskiego, zajmującego się na co dzień tresurą zwierząt dla potrzeb filmu, wieś zyskała nie lada atrakcję turystyczną.	Po zakończeniu zdjęć do filmu Pan Tadeusz w reżyserii Andrzeja Wajdy, w 1999 r. dekoracje z planu w Józefowie pod Warszawą trafiły właśnie do Cichowa, gdzie ponownie zostały złożone i przystosowane do zwiedzania.

Tak więc w Wielkopolsce znalazła się namiastka dawnej litewskiej wsi.	Folwark Soplicowo to drewniane budynki stajni, stodoły, lamusa, spichrza i kurnika.	Zosiny ogródek i stary sad, porykujące krowy, szczypiące trawę koniki, dostojnie przechadzający się bocian i gdaczące kury.

Krzywińskie Towarzystwo Kulturalne, które zarządza filmowym skansenem w Cichowie, organizuje tu liczne wystawy i imprezy poświęcone życiu i twórczości Adama Mickiewicza.	Jasiowi skansen bardzo się podobał.	Wielkim powodzeniem cieszą się organizowane na przełomie czerwca i lipca Jarmarki Soplicowskie.

Folwark Soplicowo - Cichowo.	Rowery zostawiliśmy pod gołębnikiem.

Zespół opactwa benedyktynów, uznany za pomnik historii jako najstarszy, obok Tyńca, czynny do dziś klasztor tego zgromadzenia w Polsce. Trwanie opactwa w miejscu pierwszej fundacji sięgającej początków chrześcijaństwa na ziemiach polskich oraz zachowanie ukształtowanego przez ponad 900 lat układu przestrzennego klasztornych zabudowań są doskonałym świadectwem ciągłości tradycji – tak materialnej, jak i niematerialnej. O wartości artystycznej zespołu decyduje bogactwo zabytków z różnych epok i czytelne nawarstwienia stylowe w poszczególnych obiektach. Wysoką rangę i znaczenie lubińskiego klasztoru nadane mu przez fundatorów potwierdza wyjątkowo dobrze zachowana dokumentacja źródłowa. Zabudowania klasztorne składają się obecnie z dwóch nie powiązanych ze sobą budynków, usytuowanych po płn. stronie kościoła konwentualnego. Starszą część klasztoru stanowi barokowy budynek z lat 1736-1746, zawierający romańskie i gotyckie relikty pochodzące z wcześniejszych faz budowy. W skrzydle północnym na parterze znajduje się dawny refektarz, na piętrze biblioteka, w której przechowywane są zbiory inkunabułów i starodruków. W krużgankach eksponowane są romańskie i gotyckie elementy znalezione podczas prac archeologicznych i remontowych. Nowsza część klasztoru połączona ze wsch. partią kościoła powstała w latach 20. XX wieku w miejscu rozebranego w XIX wieku płn.-wsch. skrzydła. Ogród klasztorny zachował regularny układ kompozycyjny z początku XVIII wieku, park krajobrazowy natomiast zabytkowy drzewostan. Na dziedzińcu kościelnym znajduje się pomnik przyrody – jeden z największych i najstarszych w Polsce okazów kasztanowca białego.

Po zwiedzeniu skansenu, nad Jeziorem Cichowo zjedliśmy obiad i ruszyliśmy w kierunku Lubinia gdzie zaplanowaliśmy zwiedzanie drugiego ciekawego obiektu na naszej dzisiejszej trasie.	W Lubiniu znajduje się zespół opactwa benedyktynów, uznany za pomnik historii jako najstarszy, obok Tyńca, czynny do dziś klasztor tego zgromadzenia w Polsce.

Trwanie opactwa w miejscu pierwszej fundacji sięgającej początków chrześcijaństwa na ziemiach polskich oraz zachowanie ukształtowanego przez ponad 900 lat układu przestrzennego klasztornych zabudowań są doskonałym świadectwem ciągłości tradycji.	Ogród klasztorny zachował regularny układ kompozycyjny z początku XVIII w., park krajobrazowy natomiast zabytkowy drzewostan. Na dziedzińcu kościelnym znajduje się pomnik przyrody, jeden z największych i najstarszych w Polsce okazów kasztanowca białego.	O wartości artystycznej zespołu decyduje bogactwo zabytków z różnych epok i czytelne nawarstwienia stylowe w poszczególnych obiektach.

Wysoką rangę i znaczenie lubińskiego klasztoru nadane mu przez fundatorów potwierdza wyjątkowo dobrze zachowana dokumentacja źródłowa.	Zabudowania klasztorne składają się obecnie z dwóch nie powiązanych ze sobą budynków, usytuowanych po płn. stronie kościoła konwentualnego. Starszą część klasztoru stanowi barokowy budynek z lat 1736-1746, zawierający romańskie i gotyckie relikty.

W skrzydle północnym na parterze znajduje się dawny refektarz, na piętrze biblioteka, w której przechowywane są zbiory inkunabułów i starodruków.	Barokowe malowidła zdobią sklepienia kościoła lubińskiego.	Obecny instrument organowy wybudowała firma Braci Walter w roku 1875 i oznaczyła opusem 113.

Przysiedliśmy na chwilkę w altanie w przyklasztornym ogrodzie a na stole pojawiły się różne smakołyki. Później przez Krzywiń i Gryżynę po przejechaniu 55 kilometrów wróciliśmy do Racotu.