kierunekDZICZ.pl - RowerowaWitryna - podróże małe i duże

kalendarz imprez

szlaki rowerowe

kluby rowerowe

historia rajdów

odznaki turystyczne

główna » nasze wycieczki » wycieczka nr 1998-02

Wycieczki

Zdjęcia, opisy, mapki ...

wybierz
wycieczkę

Wyszukiwarka

Umożliwia wyszukanie informacji na naszych stronach.

O nas

Trochę informacji o twórcach witryny i ich rowerach.

Puszczykowo

Nasze rodzinne strony

O stronie

30.09.2021

Kilka ciekawych i pomocnych odnośników

Poczta

Dane adresowe:
e-mail >>

Reklama

Nasza witryna znajduje się na serwerze firmy:

wybierz wycieczkę (1998) :	[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15]
	[16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24]
[1997] <- -> [1999]	[przeglądarka zdjęć 1998-02]

Wycieczka nr 1998-02
-- 137 --

data	05.04.1998
trasa	Poznań - Antoninek - Gruszczyn - Kobylnica - Wierzonka - Mielno - Owińska
województwo/kraj	wielkopolskie / Polska
km	40

mapka

Poznań - pojezuicki kościół farny św Stanisława przy ulicy Gołębiej.

Został zbudowana według projektu Tomasza Poncino, Bartłomieja Wąsowskiego, Jana Catenazziego i Pompeo Ferrariego. Jest to jeden z najpiękniejszych w Polsce kościołów barokowych. Budowa przypadła na okres upadku gospodarczego i politycznego Polski, dlatego też była kilkakrotnie wstrzymywana i trwała niemal pół wieku (lata 1651-1701).

Ulica Klasztorna w Poznaniu, z tyłu poznańska Fara

Kościół pojezuicki dekorowany jest licznymi rzeźbami, stworzonymi głównie przez Alberta lub Giovanniego Bianco. Wzbogacił on wnętrze kościoła o dekoracje ścian, wykonane w kilku fazach. Niewątpliwie jego dziełem są kompozytowe kapitele kolumn, kartusze podtrzymywane przez anioły w strefie kapiteli oraz pełnoplastyczne figury 12 Apostołów. Niezwykłą starannością wykonania cieszą się zwłaszcza motywy roślinne. Chronologicznie wcześniejsze są jednak ceramiczne rzeźby znajdujące się na zewnątrz kościoła, zdobiące fasadę północną. Ceramika pobielona wapnem była u Jezuitów substytutem kamienia. Wykonano z niej figury świętych jezuickich oraz świętych Wojciecha i Stanisława, a także inne elementy fasady. Obecnie niezwykłość techniki ich wykonania nie jest widoczna.
Wnętrze kościoła wzbogacone jest malarstwem sztalugowym i freskowym. Znajdują się tu między innymi pochodzące z połowy XVIII wieku obrazy Szymona Czechowicza oraz obrazy przeniesione z dawnego kościoła farnego, istniejącego od XIII wieku. Nie są natomiast zbadane freski, które powstały w pierwszych latach po zakończeniu budowy.
Organy są dziełem Friedricha Ladegasta żyjącego w latach 1818-1905. Należał on do największych organmistrzów drugiej połowy XIX wieku. Niezwykłość jego organów polegała na harmonijnym łączeniu klasycznego modelu późnobarokowego oraz romantycznego. Stworzył co najmniej 156 instrumentów. Poznańskie organy, będące jedynym instrumentem tego mistrza w Polsce, to trzymanuałowy instrument o 43 głosach. Są one sprawne do dzisiaj, w kościele cyklicznie odbywają się koncerty organowe, które cieszą się stałym zainteresowaniem mieszkańców Poznania. Renowacja jest jednak niezbędna, aby przywrócić im pełne, oryginalne brzmienie.
W okresie międzywojennym krypty podziemia były otwarte i udostępniane zwiedzającym. W Dzień Zaduszny odbywały się tam Msze święte. Podczas II wojny światowej pod budynkiem Fary mieściły się magazyny niemieckie, później także schron przeciwlotniczy. Po wojnie podziemia użytkowane były przez Centralne Piwnice Win Importowanych. W tym też celu zostały otwarte krypty pod zachodnią nawą boczną, a ich dotychczasowa zawartość zastała przeniesiona do części wschodniej i zamurowana. Obiekt jakim są podziemia Fary, o powierzchni 1800 m2, jest zabytkiem wysokiej klasy w skali krajowej. Znalezione dotąd: pochówki bogatych mieszczan i szlachty poznańskiej z przełomu XVIII i XIX wieku (1798-1810), w tym kamienny sarkofag z XVII wieku, ubiory z minionej epoki oraz wiele innych cennych eksponatów są aktualnie konserwowane.


Rozlewisko rzeki Cybiny w okolicach Antoninka	Parking nad jeziorem Swarzędzkim przy drodze rowerowej Poznań - Pobiedziska

Owińska - leżą na prawym brzegu rzeki Warty, 12 km na północ od Poznania, przy ujściu Owińskiej Strugi. Nazwę swoją miejscowość zawdzięcza baranom (łac. ovens - baran), które kiedyś wypasały się tutaj na nadwarciańskich łąkach. Trudno precyzyjnie podać wiek tej miejscowości, który w przybliżeniu można określić na około 800 lat.
Prawdziwa świetność Owińsk rozpoczęła się jednak dopiero wtedy, gdy książę Przemysł I, razem ze swoim bratem Bolesławem Pobożnym, ufundowali w Owińskach klasztor dla Sióstr Cysterek, które miały przybyć tutaj z Trzebnicy. Klasztor, kościół poklasztorny i klasycystyczny pałac to główne atrakcje miejscowości Owińska.


Pałac klasycystyczny z 1806 roku - Owińska	Klasztor i kościół poklasztorny, późnobarokowy zaprojektowany przez Pompeo Ferrariego - Owińska

wybierz wycieczkę (1998) :	[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15]
	[16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24]
[1997] <- -> [1999]	[przeglądarka zdjęć 1998-02]

02-07-2018 15:20 - 7.4 kb -0.0155 s